2025

Φαντάσου το 2025 σαν ένα σκαλοπάτι που μας πάει σε ένα νέο επίπεδο. Αυτό το σκαλοπάτι μπορούμε μόνο να το ανέβουμε.

Και μόλις το ανέβουμε, δεν γίνεται να γυρίσουμε πίσω.

Και θα το ανέβουμε όλοι.

Αυτό το σκαλοπάτι οδηγεί σε μια πόρτα.
Είναι η πόρτα της επόμενης εποχής.
Ενός νέου κόσμου, που μοιάζει αυτή τη στιγμή σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Εκεί όμως μας οδηγεί το σκαλοπάτι, το οποίο είναι μεγάλο, πλατύ και χρειάζονται 12 βήματα για να το διανύσουμε.

Το πρώτο βήμα, το ξεκίνημα, γίνεται με ορμή, με ενθουσιασμό, με προσμονή. Κι αμέσως οδηγεί σε μια στροφή. Στροφή μέσα μας.
Για να βρούμε τον σκοπό μας, τον λόγο που ξεκινάμε την πορεία μας, λαμβάνοντας υπόψη, όλα όσα είναι δικά μας, περασμένα, ίσως ξεχασμένα ή κουκουλωμένα, αλλά σημαντικά κομμάτια του εαυτού μας και της ζωής μας.

Το δεύτερο βήμα ακολουθεί για να σταθεροποιήσει το πρώτο.
Εδώ όμως γίνεται ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα.
Τι κρατάμε, τι αφήνουμε. Προχωράμε ή μένουμε στάσιμοι.
Τι είναι σημαντικό για εμάς και πόσο έτοιμοι είμαστε να το δεχτούμε και να το υποστηρίξουμε.
Απομακρύνεται ή φεύγει ό,τι δεν χρειαζόμαστε πλέον, όποιος και ό,τι δεν συμβαδίζει μαζί μας ή εμείς μαζί του.

Το τρίτο βήμα είναι δυναμικό, αποφασιστικό και ταυτόχρονα διαφορετικό. Στρέφεται στο μέλλον. Μας ετοιμάζει για το καινούργιο, αλλά έχουμε 'δουλειά' ακόμα.
Το ξεκαθάρισμα δεν έχει τελειώσει.
Κι αυτή τη φορά είναι συναισθηματικό. Είναι ένας απολογισμός.
Τι μάθαμε μέσα από τις σχέσεις μας και τι νιώθουμε.
Μας δίνει την ευκαιρία να κοιτάξουμε για λίγο πίσω και να επανορθώσουμε, αν έχουμε αφήσει εκκρεμότητες, είτε μέσα μας είτε με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας.

Το τέταρτο βήμα είναι καθοριστικό.
Υποστηρίζει τις επιλογές μας (όποιες κι αν είναι αυτές) και τις ενισχύει. Μας δίνει ώθηση καθώς ακόμη κάνουμε τα βήματά μας αργά και διστακτικά. Τώρα είναι σαν να αρχίζουμε 'να παίρνουμε μπρος'.

Το πέμπτο βήμα είναι απροσδόκητο.
Πυροδοτεί μια νέα αρχή. Μας ρίχνει μια σπρωξιά για να προχωρήσουμε πιο δυναμικά, πιο γρήγορα και με διαφορετικό ρυθμό.
Μας ξεκουνάει, θέλουμε-δεν θέλουμε.
Νιώθουμε μια εσωτερική ορμή, που ίσως να μην ξέρουμε ακόμη πώς να την εκδηλώσουμε.

Το έκτο βήμα είναι συναρπαστικό, κι ίσως αγαπησιάρικο.
Μας κάνει να νιώθουμε μια ασφάλεια. Σαν να μας κρατάει το χέρι η μαμά μας. Σαν να μας βάζει τη 'ζακέτα'.
'Μπορείς', μας λέει… και εννοείται πως πάντα, κατά βάθος, κάνουμε ό, τι μας λέει η μαμά.

Το έβδομο βήμα είναι πρόσκληση σε ένα πάρτι, που πας και δεν ξέρεις τι θα βρεις, ποιος είναι μέσα, τι μουσική παίζει, αν θα σου αρέσει και τι θα κάνεις.
Όμως είναι πάρτι. Και έχει τις εκπλήξεις του… και ίσως έχει και πυροτεχνήματα… Κανείς δεν ξέρει… Πάρτι είναι αυτό!

Ή χορεύεις ή βλέπεις τους άλλους να χορεύουν. Η επιλογή συνήθως είναι δική σου, αλλά σε αυτό το πάρτι μπορεί να σε τραβήξουν στο χορό, θες δεν θες. Τότε, μπες στο χορό και χόρεψε όσο πιο καλά μπορείς.

Το όγδοο βήμα είναι βασικό.
Mας αφήνει χώρο και χρόνο να συνειδητοποιήσουμε τι έχει γίνει μέχρι τώρα. Να ρίξουμε μια μάτια και να μετρήσουμε τα βήματα που έχουμε κάνει. Να δούμε τι έγινε, τι πήραμε και τι μάθαμε μέχρι τώρα.
Και η αλήθεια είναι πως έχουμε προχωρήσει αρκετά. Αρχίζουμε να νιώθουμε ότι σύντομα θα αντικρύσουμε κάτι άγνωστο.

Το ένατο βήμα, είναι θολό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό.
Στο βάθος σαν κάτι να φαίνεται. Δεν μπορούμε εύκολα να το δούμε. Δεν έχει ακόμα σχήμα.
Όμως η αίσθηση του βήματος αυτού είναι σαν να ξεκινάμε τώρα. Σαν καθετί παλιό να φεύγει και να είμαστε έτοιμοι για το καινούργιο.

Το δέκατο βήμα είναι γλυκό.
Καταλαβαίνεις ότι φτάνεις στο τέλος της πορείας κι αναλογίζεσαι όλα όσα έχεις καταφέρει μέχρι τώρα.
Παίρνεις δύναμη από αυτά, γιατί σου δείχνουν ότι αντέχεις και ότι μπορείς τελικά να καταφέρεις ακόμα και τα δύσκολα. Πολλές φορές με πόνο και με κόπο, αλλά ναι, τώρα έχουμε φτάσει σχεδόν στο τέλος.

Στο εντέκατο βήμα, κοντοστέκεσαι.
-Ας ανακεφαλαιώσω, λες. Μου έμεινε μόνο ένα βήμα ακόμη. Μήπως χρειάζεται να διορθώσω κάτι, να επαναπροσδιορίσω τις αποφάσεις μου;
Μήπως να πάρω μια βαθιά ανάσα και να σκεφτώ, να ανασυγκροτηθώ, να ετοιμαστώ;
Κι όταν κάνουμε αυτή τη σύσκεψη με τον εαυτό μας κι όταν αρπάξουμε την ευκαιρία της επανατοποθέτησης, τότε όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα.

Καθώς με το δωδέκατο βήμα που κάνουμε, μπροστά μας φαίνεται πλέον καλοσχηματισμένη και ολοζώντανη η Μεγάλη Πόρτα.

Η πόρτα της Νέας Εποχής.

Κι εμείς έχουμε διαβεί το σκαλοπάτι. Το έχουμε περπατήσει βήμα-βήμα.

Δεν μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά έχουμε προετοιμαστεί πάρα πολύ καλά για αυτό που βρίσκεται πίσω από την πόρτα.

Σαν να έχουμε κρυφοκοιτάξει!

Καλή μας Αρχή!

Με αγάπη.

Εύη Ζουρούδη